Heidi Ulrich

Ik ben Nederlandse, geboren in de Liemers, opgegroeid in de Achterhoek, kort in Den Haag, en nu alweer twintig jaar wonend in Twente.

Als kind ging ik 's zomers vaak op vakantie naar Zuid-Duitsland, soms Frankrijk. We overnachtten in vakantiehuisjes of, wat goedkoper, in eigen familietent. Ik ben gek op de bergen, vooral de Alpen (dit valt per toeval samen met mijn naam). Ik geniet van het buitenleven en vele uren zon.

In 2009 studeerde ik af in Oulu, in het noorden van Finland. Destijds voelde dat zowel ver als dichtbij voor mij. Ver, omdat ik nog nooit solo zo ver van huis was geweest. Dichtbij, omdat het een goed ontwikkelde westerse cultuur heeft, er wordt veel Engels gesproken, technologie is er goed ontwikkeld, en de valuta gewoon de euro.

Deze soloreis van vier maanden opende voor mij de deuren om vaker met enige planning op de trein in den vreemde te reizen. Die planning breidde zich in alle richtingen uit. Slimme kleding, handige reisbenodigdheden, snelle routes en gemakkelijke verblijfplaatsen. Ik ben een zogenaamde 'one bagger', wat betekent, dat ik graag met maar één tas handbagage reis. En, bovenal: niet met eigen auto. Want al heb ik mijn rijbewijs, lange autoritten zelf rijden vind ik maar niks. Ik ga per openbaar vervoer, soms per vliegtuig, of ik laat me rijden door iemand die daar wel plezier aan heeft.

Ik ben meermaals gevraagd of ik een journaliste ben, of een mystery guest. Van dat laatste wordt de bediening alleen maar beter. Ik kleed me altijd casual doch netjes, en zo ben ik al eens in mijn blouse en afritsbroek bij een orthodoxe bruiloft aangeschoven. Ik val niet graag uit de toon als toeriste, liever meng ik mij tussen de lokale burgers.

Talen

Ik spreek Nederlands, Engels en Duits vloeiend. Frans gaat me ook aardig af. Het Fins en Italiaans kan ik begrijpen. Het helpt voor veel Romaanse talen, dat ik Latijn heb geleerd. Tevens heb ik een aardige talenknobbel. Waar ik ook kom, met een brede lach en een paar handgebaren kom ik er wel uit.

Paklijst

Elke reis begint met een paklijst. Ongeveer drie weken van tevoren maak ik een paklijst, print ik die uit en leg ik die in mijn logeerkamer. In de weken voor mijn vertrek leg ik alle benodigde spullen op de eettafel. Ik streep ze gelijk af op de lijst. Ze mogen dan onder geen beding meer van de tafel af, tenzij ik het woord weer opnieuw op de lijst zet. Een strikte maatregel die uitstekend werkt! Vlak voor vertrek weet ik dat, als alle woorden zijn doorgestreept, alles zich in mijn rugzak moet bevinden. Dat is heel rustgevend.

Niets is vervelender dan direct na vertrek je tas ondersteboven halen, omdat je toch twijfelt.

Reisroute

Tot 2017, het jaar waarin roamingkosten op telefonie werden afgeschaft, had ik de gewoonte om een klein papieren reisboekje samen te stellen. Van alle steden waar ik verbleef, zocht ik een kaartje op op Google Maps. Geprint op A6-formaat gingen die dan, gebundeld in een plastic hoesje, mee in mijn handtas.

Echter, nu bellen en internetten me niets meer kost dan normaal, heb ik gerust roaming aan staan. Ben ik de weg kwijt in een stad, dan kijk ik snel even op Google Maps. SMSjes en appjes houden me in contact met familie en vrienden. Gesprekjes met de lokale mensen maak ik graag, anders zou dit blog geen bestaansrecht meer hebben.

De ideale plek om te checken of je met de trein op of dichtbij je bestemming kunt komen is OpenRailwayMap. Wil je weten hoe lang de reis erheen gaat duren, of wil je met bus of tram verder? Kijk dan op Google Maps en kies als vervoermiddel het OV, of op Bahn.de (ook buiten Duitsland!). Heb je een vouwfiets, dan kun je die meenemen. Kleine, onverharde wegen vind je soms beter op OpenStreetMap. Let echter op in mediterrane landen; daar heeft men de neiging kleine paden af te sluiten met een versperring en een bordje 'privéweg', en als dat niet genoeg is, kan er ook een waakhond loslopen.

Bedenk je, dat er komen alleen niet genoeg is; je moet ook dagelijkse boodschappen doen. Een taxi is een optie, maar niet voor elke dag. Let in bergachtig gebied op de hoogtemeters die je maakt, of het pad goed begaanbaar is, en of de temperatuur de wandeling toelaat.

Treinkaartjes

Mijn startpunt is vrijwel altijd Enschede Centraal. Ik boek mijn reizen met de planner van de Deutsche Bahn. Voor lange reizen koop ik een Interrail-ticket, maar maak uitzonderingen voor goedkope landen, zoals Italië en oostbloklanden. Met de jaren ben ik daar vrij handig in geworden. Wil je advies? Neem contact op!

Inspiratie

Mijn favoriete auteurs zijn Rosita Steenbeek om haar prachtige, romantische verhandelingen over het Italiaanse, Lieve Joris omdat ze, dapper, objectief, over de moeilijkste delen van de wereld verhaalt, Cees Nooteboom, om zijn heerlijk minimalische, sierlijke schrijfstijl, Iris Hannema omdat niets haar te moeilijk is, Laura Dekker, geen zee te hoog, Tim Parks wederom om het heerlijke kneuterige eigenwijze Italië, Lisa St Aubin de Téran om haar durf tot eenzaamheid en dromerige verhandelingen, Gijs van Middelkoop en zijn Aimée omdat ze nuchter de hele wereld doorkruisen op een oerhollandse fiets. En dan nog Frank Westerman, Stef Smulders, Jelle Brandt Corstius.

Wil je weten welke boeken ik zoal lees, bekijk dan de pagina op mijn homepage.

Adventura

Reisverhalen

Dit blog begon als een complete verzameling van al mijn reizen met daarbij behorende reisverhalen. De verhalen zijn altijd het hele verslag van A tot Z. Overal schrijf ik: in voortrazende treinen, op hobbelige wegen, eenzame bankjes langs het water, of aan tafel in het restaurant, als ik wacht op mijn volgende gerecht.

De reisverhalen zijn daarom een love it, or hate it . Als je mijn schrijfstijl waardeert, en mijn avonturen je steeds naar meer smaken, blijf je lezen. Je vindt ze onder Reizen. Is mijn extensieve taalkunst je te veel, dan heb ik daar voor de columns in het leven geroepen.

Columns

De columns ontstonden onder de werktitel anekdotes, omdat ze vaak een opmerkelijke ontmoeting beschrijven. Heb je mij al eens op een feestje gesproken, dan heb je er vast al enkele gehoord. Het werd tijd om de anekdotes op te schrijven. Ik heb er plezier in om ze te vertellen, en ik merkte dat toehoorders ze als erg uitzonderlijk ervaren. Zo'n mooie vertelling mag niet voorbehouden blijven aan de oren van één toevallige luisteraar. Bij het uitschrijven ervoer ik dat anekdotes geen eervolle benaming ervoor is: daarom koos ik een algemener woord. Onder Columns kun je ze allemaal lezen.